De erfenis van een baron

Baron de Weichs de Wenne werkt aan herstel van kasteelruïne Geijsteren

Bron: Dagblad de Limburger
Door: Eric Seuren

Het kasteel van Geijsteren kent een roerige geschiedenis. Een grote brand, diverse grote en kleine verbouwingen en een volledige facelift. Maar al die tijd bleef het fier aan de Maas gelegen. Tot de winter van 1944. Toen werd het door een bombardement van de geallieerden volledig verwoest.

„Ik heb er vaak over nagedacht”, vertelt baron Wilbert de Weichs de Wenne. „Mijn voorgangers hebben het altijd bij rampspoed weer herbouwd. Is het dan aan mij om dat ook te doen? Of is het belangrijker om de plek op zich in stand te houden, gezien de cultuurhistorie? Ik heb voor dat laatste gekozen.” Dat herstel is inmiddels enkele jaren bezig. De voorburcht van het kasteel waar de Weichs de Wenne geboren werd en tot zijn tiende levensjaar opgroeide, is inmiddels bijna klaar. De oude, verwoeste muren zijn tot iets boven het maaiveld herbouwd. Zo ook de brugverbinding naar de burcht. Nu wordt er gewerkt aan de buitenmuren van de burcht. Eind 2010 moet dat klaar zijn.

Het binnenterrein van de voorburcht wordt ingericht tot een aangename plek waar bezoekers kunnen rusten, genieten van de omgeving en iets kunnen opdoen van de historie van de omgeving en het kasteel. Ook wordt het nabijgelegen bos onder handen genomen zodat er een wandelbos komt. Als alles meezit, moet dit allemaal eind 2011 af zijn en wordt het kasteelterrein voor het publiek toegankelijk.

Dat hij er ooit gewoond heeft, is voor de Weichs de Wenne geen drijfveer voor de zogeheten consolidatie van de ruïne. „Ja, er liggen daar veel herinneringen voor mij. Vooral ook dankzij de Tweede Wereldoorlog. Ik kon daardoor amper tijd buiten het kasteel doorbrengen. Rond 1950 werd duidelijk dat het Rijk niet van plan is een herbouw financieel te steunen. Het Rijk kwam daarentegen met het verzoek om de stenen van het kasteel te gebruiken bij het herstel van monumentale panden in Doesburg. Toen was op een gegeven moment alles vlak. Toen ik het beheer van het landgoed overnam van mijn vader, kwam bij mij het besef dat als ik er niets aan zou doen, er over 75 jaar mensen zouden reppen van een ‘kasteel dat hier ooit gestaan heeft’. Ik werk er inmiddels dus ruim vijftig jaar aan om Landgoed Geijsteren in goede staat te krijgen en te houden. En, waar nodig, een andere, goede bestemming te geven. En in het geval van de ruïne is dat een publieke. Ik zie het al voor me dat hier straks jonge bruidsparen prachtige fotosessies maken of een tent neerzetten voor hun feest. Romantiek ten top.”

Tijdens de werkzaamheden aan het kasteel werd de aandacht van de baron getrokken door een artikel over een soortgelijk initiatief in Gennep, het Bèlvedèreproject Genneperhuis. Hij nam contact op met het betrokken bureau en van het één kwam het ander. „Ik beperkte me tot de ruïne, maar op aanbevelen van het bureau is er voor het heIe landgoed een plan gemaakt. Ik heb het Limburgs Landschap erbij gehaald als eigenaar van natuurgebied Boshuizerbergen, dat tegen het landgoed ligt.” Het resultaat is een masterplan waarin een toekomstvisie is vastgelegd voor het hele gebied van negenhonderd hectare, met onder meer diverse projecten die moeten zorgen voor een versterking van de natuur, cultuurhistorie, ecologie en toerisme. „Dit is -zeg maar- mijn planologisch testament. Zo kan ik een landgoed nalaten dat goed onderhouden is.”