Archeologie voor de Toekomst

Bron: www.cultureelerfgoed.nl

Behoud in situ
Een belangrijke pijler van de Wet op de Archeologische Monumentenzorg is een betere zorg voor het archeologisch erfgoed, bij voorkeur door behoud in situ. Bij de evaluatie van de wet in 2011 bleek dat het ontbrak aan kwantitatieve gegevens over dit behoud in situ.

Onderzoek door RAAP
RAAP Archeologisch Adviesbureau heeft opdracht gekregen om hiernaar een onderzoek uit te voeren. 
In rapport 2618  “Archeologie voor de toekomst. Kwantitatieve analyse van het behoud van archeologische waarden (2007-2011)” worden de opzet en de uitkomsten van dit onderzoek gepresenteerd.

De hoofdvraag van het onderzoek was hoeveel archeologische vindplaatsen nu daadwerkelijk in situ worden behouden.
In het rapport wordt een rekenkundige onderbouwing gegeven van de verhouding tussen het aantal in situ bewaarde en het aantal ex situ bewaarde (=opgegraven) behoudenswaardige vindplaatsen in Nederland in een meetperiode van 2007 tot 2011. Ook wordt getracht inzicht te geven in de factoren die op het maken van de keuze van behoud in situ of behoud ex situ van invloed zijn.

De hoofdvraag wordt beantwoord met een percentage: 31.9 %.
Dit betekent dat eenderde van de behoudenswaardige vindplaatsen behouden blijft in de bodem, en dat tweederde van de vindplaatsen wordt opgegraven.  Of dit percentage voldoende is om  het uitgangspunt “voldoende behoud, bij voorkeur in de bodem”   als gerealiseerd te beschouwen, is aan het archeologisch veld en aan de bestuurders om te bepalen.  De verzamelde data zijn bedoeld als een nulmeting voor de mate van behoud in situ, als onderdeel van de erfgoedmonitor.
Ze zullen onder andere in de volgende Erfgoedbalans worden gepresenteerd.

Lees hier verder